Rozmowa o uczeniu się

ROZMOWA O UCZENIU SIĘ.

- Chciałbym nauczyć się wszystkiego o wszystkim –powiedział do siebie chłopiec Oki w zamyśleniu, spacerując po lesie.

- Uczyć się, uczyć się, uczyć się –powtórzyło echo.

- Czy można nauczyć się wszystkiego? – jakiś głos mądrze podpowiedział.

- Od czego zacząć? –zastanawiała się sowa.

- Uczymy się od pierwszych dni życia, mówić, chodzić. –stwierdziła lisia mama, tuląc małe lisięta.

- Nie tylko ludzie się uczą, ale i zwierzęta –powiedział wilk.

- Po co się uczyć lepiej leniuchować – dobitnie powiedział niedźwiedź, ziewając.

- Są rzeczy, których trzeba się nauczyć, by sprawnie funkcjonować w społeczności  - dodała dziewczynka, która czyhała za drzewem.

- Na przykład jakie? – spytał kret, kopiąc nowy tunel.

- Liczenie – wyśpiewał słowik

- Czytanie – dodał jeż

- Pisanie – wykrztusił bocian, po połknięciu żaby

- No, i umiejętność komunikowania się. Dzięki niej można porozumieć się z innymi istotami. – oświadczył Reksio, pies chłopca.

- Żyjemy w czasach, kiedy człowiek musi się ciągle uczyć, aby dotrzymać kroku nowym odkryciom np.: nowym technologiom – stwierdził Oki.

- Trzeba się uczyć, by popełniać jak najmniej błędów w życiu – usłyszał poprzez rytm własnego serca.

- Należy być człowiekiem mądrym, by podejmować trafne decyzje i zawsze sobie poradzić – wyhuczała sowa.

- Może nas uczyć samo życie: konkretna sytuacja, zdarzenie, druga osoba: rodzic, nauczyciel, przyjaciel, może to być książka, zabawa  albo też cisza – podsumowałam sama.

- Człowiek, który lubi się uczyć, uczy się z każdego doświadczenia – powiedział autor książki ,, Oki i jego mistrz’’ Grzegorz Rogala

Tekst napisany na podstawie dwóch rozdziałów z  książki G. Rogali ,,Oki i jego mistrz’’.

Autor: inka