Rozdział 3

            Wyszłyśmy przy dworcu kolejowym. Zadowolone poszłyśmy w kierunku peronu 4. Czekałyśmy na pociąg jadący do Łeby i nagle z jednego z wielu głośników wydobył się dźwięk:

-Pociąg PKP Intercity wjedzie na peron nr4 z półgodzinnym opóźnieniem! Za utrudnienia przepraszamy.

Wściekłam się, bo nienawidzę się nudzić – jak chyba każdy. Mama widząc moją minę rzuciła szybko:

-Masz tu 10 złotych, pójdź do kiosku i kup sobie jakąś książeczkę z zadaniami czy gazetkę. Długopis mam.

-Dobrze mamo! Dziękuję!

-Nie ma za co, po prostu cię kocham.

-Ja ciebie też! Wracam za 5 minut.

-Dobrze.

Wróciłam uradowana z gazetą Animal Planet z zadaniami.

-No, w końcu kupiłaś sobie jakąś mądrą gazetę. Brawo!

-Ja po prostu kocham zwierzęta!

-To już wiem.

Rozmawiałyśmy dalej, aż w końcu przyjechał pociąg.

-Violetta odsuń się od torów!

-Dobrze!

Wsiadłyśmy do przedziału nr5 i zajęłyśmy kuszetki – ja na dole, a mama naprzeciwko. Nade mną leżała dziewczynka o imieniu Ula, a nad nią jej brat – Tomek. Za to nad moją mamą była jej mama, a nad nią jej tata. W przedziale było wesoło, panowała miła atmosfera. Rozmawialiśmy do 22:30. W końcu postanowiliśmy, że pójdziemy spać, ale nikt nie mógł zasnąć. Po około godzinie Ula zapytała się czy ktoś śpi. Na to wszyscy odpowiedzieli jej chórem:

-Nie,nie mogę zasnąć!

Więc zamiast spać całą noc prawie cały czas rozmawialiśmy. Tylko co jakiś czas ktoś przysypiał na jakieś pół godziny. Okazało się, że Ula też jest z Warszawy i mieszka niedaleko mnie. Dalej dowiedziałam się, że ma tyle lat co ja i jedzie do tego samego ośrodka co ja. Zapowiadały się fajne wakacje...
Perła